​Polyester scoort beter dan wol? De PEF-methode onder de loep​

In oktober 2024 testte een redacteur van Apparel Insider de Franse tool Glimpact. Deze tool berekent de milieu-impact van kleding volgens de Europese PEF-methode (Product Environmental Footprint). De resultaten waren opvallend: een T-shirt van polyester scoorde beter dan varianten van wol, katoen, lyocell of viscose. De bevindingen werden gedeeld op LinkedIn, wat leidde tot een reactie van Christophe Girardier, CEO van Glimpact.​

De PEF-methode is een wetenschappelijke benadering die de milieu-impact van producten over hun volledige levenscyclus beoordeelt. Deze methode, ontwikkeld door de Europese Commissie, omvat 16 milieu-indicatoren, waaronder klimaatverandering, watergebruik en toxiciteit. Voor de textielsector is een specifieke set regels opgesteld: de PEFCR Apparel & Footwear 2.0, gebaseerd op de EF 3.1-database.

De Europese Unie werkt aan de implementatie van het Ecodesign for Sustainable Products Regulation (ESPR), dat onder andere het gebruik van digitale productpaspoorten (DPP) verplicht stelt. Deze paspoorten zullen gedetailleerde informatie bevatten over de samenstelling, herkomst en milieu-impact van producten. De vereisten voor deze paspoorten worden naar verwachting in januari 2026 gepubliceerd, met een verplichte naleving 18 maanden later.​ De huidige versie, waarmee Glimpact werkt, is dus een prototype.

Glimpact’s bevindingen

Volgens Glimpact vindt 90% van de milieu-impact van kleding plaats vóór de assemblage, voornamelijk tijdens de productie van grondstoffen en processen zoals weven en verven. Koolstofemissies vormen slechts 23% van de totale impact, wat aangeeft dat andere factoren, zoals fijnstofemissies en waterverbruik, een grotere rol spelen.​

Girardier schreef op LinkedIn: “Uw commentaar is inderdaad meer polemisch dan objectief en bovendien gebaseerd op een gebrek aan kennis van de werkelijke factoren van de impact van textiel.”

Girardier was vanaf het begin betrokken bij de ontwikkeling van PEF. Hij zegt: “Voordat ik Glimpact oprichtte, nam ik deel aan diverse werkgroepen binnen het EC-initiatief ‘Single Market for Green Products’, waar de PEF- en OEF-methoden werden ontwikkeld. Ik leidde de technische secretaris voor de opbouw van een sectorspecifiek kader (PEFCR) en zat in het Steering Committee onder leiding van de Europese Commissie.”

Kritiek op de PEF-methode

Een belangrijk punt van kritiek op de PEF is dat de milieu-impact van polyester niet volledig wordt meegenomen, terwijl dat bij wol wel gebeurt. Hierdoor lijkt wol oneerlijk benadeeld. Girardier ontkent dit: “De PEF-methode vereist dat alle levenscyclusfasen en alle 16 impactcategorieën worden meegenomen — ook de olie-extractie voor polyester.”

Toch blijven er twijfels. Sommige experts, zoals Veronica Bates Kassatly, uiten zorgen over de PEF-methode. Zij stelt dat de methode mogelijk de volledige impact van synthetische vezels zoals polyester onderschat, vooral omdat de vorming van fossiele brandstoffen niet volledig wordt meegenomen in de levenscyclusanalyse. Ook bestaat er volgens haar nauwelijks betrouwbare LCA-data over polyesterproductie. Ze stelt: “Er bestaat geen enkele certificering of standaard voor virgin polyester! We weten niets over de herkomst van de olie: gefrackt of gepompt? Uit Rusland of Iran? Geproduceerd door een methaan-superemitter? Geen idee.” Kassatly wijst erop dat de hele industrie vertrouwt op verouderde data van Plastics Europe uit 2001.

Ook Angus Ireland van Australian Wool Innovation stelt dat PEF synthetische vezels bevoordeelt: “De vorming van natuurlijke vezels op de boerderij wordt volledig meegeteld, maar de vorming van fossiele brandstoffen niet.”

Hij verwijst naar een paper die uitlegt dat:

• Voor natuurlijke vezels worden alle biologische processen meegeteld.
• Voor synthetische vezels (zoals polyester) worden de miljoenen jaren oude biologische processen genegeerd.

Gevolg: Natuurlijke vezels worden zwaarder belast in de score; polyester krijgt een ‘gratis’ grondstof.

Conclusie

De PEF-methode biedt een gestandaardiseerde manier om de milieu-impact van producten te beoordelen. Echter, de huidige toepassing roept vragen op over de eerlijkheid en volledigheid van de evaluatie, vooral met betrekking tot natuurlijke versus synthetische vezels. De methode wordt echter nog verder geëvalueerd.​