24 nov. 2022
2 minuten
Van 28 november tot 2 december komt de onderhandelingscommissie van de Verenigde Naties bijeen in Uruguay om een internationaal juridisch bindend instrument voor plasticvervuiling te ontwikkelen. Wetenschappers van onder meer de Universiteit van Amsterdam (UvA) maken zich zorgen dat bij de onderhandelingen de diversiteit en complexiteit van de chemicaliën in plastics over het hoofd wordt gezien.
Dit zou de effectiviteit van het verdrag ernstig ondermijnen, beargumenteren zij in een peer-reviewed artikel in Environmental Science & Technology Letters.
Een recente studie heeft meer dan 10.000 chemische stoffen geïdentificeerd die mogelijk zijn gebruikt bij de productie van plastic, met als resultaat dat plastics een breed scala aan chemische stoffen kunnen bevatten. Daarbij hebben plastics van verschillende fabrikanten vaak verschillende chemische samenstellingen voor dezelfde toepassingen. Dit zorgt voor uitdagingen voor de oplossingen voor plasticvervuiling. "Deze diversiteit aan chemicaliën in verschillende plastic producten maakt verschillende afvalstromen onverenigbaar. Deze onverenigbaarheid kan de kwaliteit van recyclingproducten aanzienlijk verminderen, wat resulteert in downcycling en leidt tot giftig afval dat extra veilige behandelingsmaatregelen vereist", zegt de hoofdauteur Zhanyun Wang van Empa – Swiss Federal Laboratories for Materiaalkunde en Technologie.
Antonia Praetorius, assistant-professor aan de Universiteit van Amsterdam, voegt hieraan toe: "Een potentiële oplossing om afval veroorzaakt door wegwerpplastic (single-use plastic) tegen te gaan, is om meer gebruik te maken van herbruikbare plastic producten met een langere levensduur. Hoe complexer de chemische samenstelling van deze herbruikbare plastic producten, hoe moeilijker het is om de houdbaarheid en veiligheid van het product te waarborgen gedurende de langere levensduur."
Aanbevelingen voor beleidsmakers
Desalniettemin zien de auteur ruimte voor optimisme over de zoektocht naar wereldwijde oplossingen voor plasticvervuiling. Ze bevelen beleidsmakers en leiders in de industrie aan om hun krachten te bundelen en plastics opnieuw te ontwerpen. Door een gemeenschappelijke set veilige chemische additieven te identificeren die bepaalde sleutelfuncties vervullen, kunnen eenvoudigere en meer gestandaardiseerde plasticformules worden ontwikkeld.
De auteurs doen concrete aanbevelingen over hoe het verdrag er voor kan zorgen dat de diversiteit en complexiteit van chemicaliën bij de productie van plastic worden verminderd. Hiermee willen zij niet alleen het uitfaseren van gevaarlijke chemicaliën uit de plasticproductie bevorderen, maar ook de maatschappelijke transitie naar een circulaire plasticeconomie.
Anderen lazen ook
