6 aug. 2013
2 minuten
De International Rubber Research & Development Board (IRRDB) hield eind juni 2013 zijn jaarlijkse congres. Het thema was: zijn we klaar voor groene technologie? Aan de orde kwamen milieu- en onderwerpen op het gebied van natuurrubber en natuurrubber producten. Aan het congres namen onderzoekers deel uit de grote natuurrubber producerende landen. In totaal waren er dertig lezingen. Onderstaand een samenvatting van enkele bijdragen.
Dr Roger Williams, werkzaam geweest bij Dunlop Tyres UK, besprak de milieu-kwesties bij de productie en het gebruik van banden en of de luchtband de concurrentie van uitvindingen zoals de Michelin Tweel zal overleven.
Robert Simmons, hoofd bandenonderzoek bij LMC International, gaf een overzicht van belangrijke trends in de industrie, met name: het toenemende belang van de opkomende markten voor de totale bandenmarkt, de toename van de bandenhandel, de druk op de bandenproductie in de ontwikkelde markten, en de gevolgen van etiketteringwetgeving voor banden op de vraag naar banden.
Momenteel worden er, over de hele wereld gerekend, dertig banden per seconde geproduceerd. Hiervoor zijn grote hoeveelheden grondstoffen en energie nodig, veelal afkomstig van niet-hernieuwbare bronnen. Het internationale streven om het energie- en grondstofgebruik en CO2-emissies te verminderen, bevordert het gebruik van banden met een geringe rolweerstand. Het verminderen van de rolweerstand kan het brandstofgebruik en de CO2-emissie van personenauto’s met 3-5% verminderen.
Het gebruik van silicium voor banden met lage rolweerstand werd besproken door Philippe Jost van Solvay. Er wordt onderzoek gedaan naar het gebruik van hoog dispergeerbaar silicium in natuurrubber.
Stuart Cook, onderzoeksdirecteur bij TARRC (Tun Abdul Razak Research Centre) sprak over ‘groene’ bandencompounds. Het begrip is in 1992 geïntroduceerd door Michelin, en had toen betrekking op brandstofbesparende autobanden met loopvlakken van synthetisch rubber in samenhang met silicium vulstoffen en silaan additieven in plaats van roet. Tegenwoordig refereert de term ‘groene’ bandencompounds zowel aan de keuze van materialen (niet op olie gebaseerd) als op brandstofbesparende eigenschappen.
In Maleisië wordt geëpoxydeerd natuurrubber (ENR) geproduceerd (handelsnaam Ekoprena) en erkend als materiaal met geringe ecologische voetafdruk. Het is verwerkt in personenauto- en vrachtautobanden en uit proeven zou gebleken zijn dat de loopvlakcomponent van een personenautoband met 11% en van een vrachtautoband met 30% kan verminderen met behulp van silicium-gevuld Ekoprena. De grip onder natte en droge omstandigheden zou beter zijn dan die van banden met een loopvlak uit modern synthetisch rubber.
Sumitomo Rubber Industries. Ltd (SRI) heeft plannen om een band op basis van ENR-technologie en natuurrubber te ontwikkelen die geheel vrij is van fossiele grondstoffen.