1 mei. 2007
2 minuten
In Kunststof en Rubber 4 2007 stond de column van Daan van Doorne onder de titel ‘Dokter, deze wond stinkt!’ waarin hij zich uitlaat over de drukte op de Nederlandse wegen en het gebrek aan maatregelen hiertegen van de kant van de overheid. Onlangs ontving de redactie van Kunststof en Rubber de volgende reactie van een lezer:
“De kunststofindustrie wil zich graag zien als een innovatieve bedrijfstak, die inspeelt op veranderende omstandigheden en nieuwe ontwikkelingen. Daarbij past een pro-actieve houding, waarin je samen met partners zoekt naar verbeteringen en bij tegenslag niet gaat zitten mokken.
En toch is het dit laatste wat Daan van Doorne, die overigens alle respect verdient voor zijn verdiensten in de kunststofwereld, doet in zijn column van april 2007.
Hier ergert hij zich aan de problemen die je hebt als je in dit drukke land 100 km van je werk woont, om binnen een uur op dat werk te kunnen verschijnen. Boos kijkt hij naar de politiek. Hij haalt een politicus aan, die heeft gezegd: “De bereikbaarheid (…) wordt integraal en multimediaal verbeterd binnen de randvoorwaarden van leefbaarheid en veiligheid.”
Inderdaad: dit is ergerlijke taal. Dat had een stuk helderder gekund. Toch moet Daan misschien deze politicus eens proberen te helpen bij het beschrijven van het probleem en de mogelijke oplossingen. Want er bestaat in dit volle land natuurlijk een spanningsveld tussen enerzijds ongebreideld vervoer en anderzijds voldoende ruimte voor prettig leven, schone lucht, een goede gezondheid. De wens van de een (zeg maar: ‘lekker door het land scheuren’) botst met de belangen van vele anderen.
De samenleving is een geheel, waarin rekening houden met elkaar onmisbaar is. Dat past bij een maatschappelijk bewuste bedrijfstak, die schadelijke emissies vergaand heeft verminderd, arbeidsomstandigheden verbeterde en blijft zoeken naar schonere technieken en minder energiegebruik.
Zo’n bedrijfstak zoekt het overleg om (maatschappelijke) problemen het hoofd te bieden. Zelfbewust, vanwege haar bijdrage aan de samenleving door goede producten, het scheppen van welvaart en werkgelegenheid en haar bijdrage in de ontplooiing van mensen. Zo’n bedrijfstak maakt haar wensen duidelijk, maar biedt ook de reikende hand door ideeën aan te brengen. Niet door te simmen aan de zijlijn!
Of het nu gaat om bereikbaarheid of bijvoorbeeld goed aansluitend onderwijs (mijns inziens nóg belangrijker voor onze toekomst), er geldt: dergelijke problemen zijn alleen oplosbaar indien alle partijen kritisch naar zichzelf kijken en meezoeken naar oplossingen. Dat is tenslotte ondernemen! Want natuurlijk kan de Nederlandse industrie door onderling op transportgebied afspraken te maken, helpen de congestie in dit land te verminderen.
En weet je, ik denk, dat Daan het hiermee ook eens zal zijn. Daarom: iedereen mag een slecht moment hebben, maar in de opstelling naar buiten moeten we de constructieve lijn weer oppakken en vasthouden!”
Niels van der Stappen
materiaal- en innovatieadviseur
R&D-extern Van der Stappen